Turisme og klimarisiko:

Trass i at Norge har forplikta seg til å bli eit lågutsleppssamfunn i løpet av dei neste 30 åra, har ein til no sett få tiltak som verkeleg monnar. For å nå klimamåla, vil samfunnet bli nøydd til å gå gjennom ei djup omstilling. Alle sektorar må kutte i utsleppa sine, også reiselivet, som i dag står for eit stort energiforbruk og betydelege utslepp av klimagassar, særleg frå transport. Næringa er samtidig forventa å bli eit viktig bein å stå på etter oljealderen, og utfordringa er å finne balanse mellom høg verdiskaping og lave klimagassutslepp. Dette byr på ein del utfordringar som prosjektet TourRisk går nærare inn på.

Geirangerfjorden er eit populært reisemål på Vestlandet. (Foto: Unsplash)

Risiko knytt til klimapolitikk

Risiko er eit nøkkelord for forskinga. To typar risiko står sentralt i prosjektet. Den første går ut på at reiselivet truleg må kunne takle nye kostnader fordi samfunnet skal redusere klimagassutsleppa, til dømes ved at aktørane må skaffe seg ny og dyr teknologi som reduserer utslepp frå transport eller ved at styresmaktene aukar skattlegginga av klimgassutslepp. Endringar i klimapolitikk i og utanfor Noreg kan òg påverke turistane sitt reisemønster.

Risiko knytt til klimaendringane

Den andre typen risiko prosjektet ser på, kan kallast klimaendringsrisiko, altså at det turistane kjem for å oppleve i Norge, uteblir eller blir mindre tilgjengeleg som følgje av klimaendringane, t.d. at skidestinasjonane manglar snø slik at turistar avbestiller reisene sine og uteblir. Denne typen risiko kan òg handle om at eit lokalt reisemål eller Norge generelt blir oppfatta som utrygt på grunn av hyppigare og verre ekstremvêr-hendingar. Det kan òg ha ein del å seie for Norge korleis andre land taklar utsleppskutta og tilpassar seg følgjene av klimakrisa.

Hovudmålet med prosjektet er å kome fram til kva slags politikk som kan gi oss den reiselivsnæringa Norge verkeleg treng i framtida, gitt klimasituasjonen verda står overfor. Framtidas norske reiseliv må vere motstandsdyktig og robust, slik at kriser og hendingar ute i verda ikkje slår beina under verksemdene, og ein må finne måtar å auke verdiskapinga på, samtidig som utsleppa av klimagassar blir lågare.